بر ندارد شوخی از طبع ادب تخمیر شرم

بی عرق گل می کند از جبههٔ تصویر شرم

در هوای ختم مقصد سرنگون تاز است مو

تا طلوع صبح پیری نیست بی شبگیر شرم

می کند عالم تلاش آنچه نتوان برد پیش

در مزاج کس ندارد جوهر تاثیر شرم

شیوهٔ اهل ادب در هر صفت بی جرأتیست

رنگ اگر گردانده باشد نیست بی تقصیر شرم

لعل خوبان بوسه گاه حسرت پیران مباد

می کند آب این شکر را ز اختلاط شیر شرم

ننگ بیکاری کسی را بی عرق نگذاشته ست

از همین خفت ز خارا می چکاند قیر شرم

از تعلق رستن آسان نیست بی سعی جنون

بر نمی آید به زور خار دامنگیر شرم

منفعل شد عشق از وضع تکلفهای ما

دارد از تمکین مجنون نالهٔ زنجیر شرم

زین تنک روبان نمی باید مروت خواستن

نیست چون آیینه درآب دم شمشیرشرم

خلق غافل را همین با پوشش افتاده است کار

کاش این تدبیرها را باشد از تقدیر شرم

مفت رندان گر تکلفها نباشد سد راه

بی ازار افتاده است از هند تا کشمیر شرم

بیدل آن قرآن که ما درس حضورش خوانده ایم

متن آیاتش تحیر دارد و تفسیر شرم